جمهوری مدارا: در یکی از تلخترین حوادث کاری اخیر، یک کارگر جوان افغانستانی حین انجام کار در یک مجتمع فرهنگی ـ ورزشی در تهران جان خود را از دست داد؛ حادثهای که بار دیگر زخم کهنه بیحقوقی و نبود ایمنی در مشاغل سخت و پرخطر را بر پیکر جامعه کارگری، بهویژه کارگران مهاجر، نمایان کرد.
بر پایه گزارش خبرگزاری کار ایران (ایلنا)، این حادثه اخیرا در محله شهرآرای تهران رخ داده است.
این کارگر ۲۵ ساله، هنگام حفر چاهی به عمق ۱۲۰ متر، در پی پارگی سیمبکسل متصل به بالابر، به درون چاه سقوط کرد. عملیات امدادی و آتشنشانی، پیکر بیجان او را از عمق چاه بیرون کشیدند؛ اورژانس در محل، مرگ وی را تأیید کرد.
او در شغلی مشغول به کار بود که نه تنها از ابتداییترین استانداردهای ایمنی محروم است، بلکه عمدتاً به کارگران مهاجر افغانستانی سپرده میشود.
این گونه مشاغل در ایران به افرادی که اغلب فاقد قرارداد رسمی، آموزشهای ایمنی، بیمه و حداقل حمایتهای قانونی هستند و شغل سخت و پرریسک "چاهکنی" سالهاست با جان کارگران مهاجر پیوند خورده؛ کارگرانی که بیصدا، در سایه بیتوجهی، بار سنگین توسعه شهری را بر دوش میکشند و در نهایت قربانی سیستم فرسوده نظارت و بیاعتنایی به کرامت انسانی میشوند.
این حادثه تنها یک عدد در میان آمارهای نگرانکننده نیست. طبق گزارش سازمان پزشکی قانونی، در سال ۱۴۰۲ بیش از ۱۷۰۰ کارگر عمدتا مهاجر افغانستانی براثر حوادث کاری جان باختند؛ آماری که کارشناسان معتقدند تنها بخشی از واقعیت را منعکس میکند، چرا که بسیاری از حوادث، بهویژه برای کارگران فاقد مدارک اقامتی یا قراردادهای رسمی، گزارش نمیشود.
کارگران افغانستانی، ستون پنهان صنعت ساختمان، کشاورزی، خدمات شهری و دیگر مشاغل سخت در ایران هستند.
این کار گران از کمترین حقوق انسانی بر خور دار نیستند، بیحقوقی، دستمزدهای ناعادلانه، نداشتن بیمه و ابزار ایمنی، و تهدید دائمی به اخراج یا بازداشت، زخم زبان ، تحقیر و توهین بخش جداییناپذیر از زندگی روزمره آنان شده است.
مرگ این کارگر جوان، تنها یک تراژدی فردی نیست، بلکه بازتابی از یک بحران ساختاری در نظام نظارت بر ایمنی کار و برخورد با نیروی کار مهاجر است؛ بحرانی که همواره وجود داشته است.